با چند ساعت اهواز گردی هرآنکس را که ذره ای به پیرامنش بنگرد به این فکر وامی دارد که علت این همه بی روحی در فضای سبز شهر چیست؟
چرا طراوت و شادابی در چهره انبوه درختان ، چمن ها و بوته هایش مشاهده نمی شود!؟
علت این همه گرد و غبار برخواسته از محلات از چه نشئت می گیرد؟
بی شک از میان عوامل محیطی مختلف می توان تاثیر گذار ترین علت را عدم زیرساخت های ابتدایی ایجاد این فضاهای سبز دانست.
چرا که ملزومه و پاشنه آشیل ، ایجاد، نگهداری و توسعه هر محیط زنده ای آب است
که متاسفانه درصد زیادی از فضاهای سبز مناطق شهرداری اهواز از امکانات اولیه آبیاری بی بهره هستند . چرا که در سنوات گذشته برای تغییر چهره محلات و رساندن خدمات ابتدایی زمین های با کاربری فضای سبز بدون مطالعات لازم شامل( نقشه برداری، برداشت خاک بستر، خاک ریزی نباتی، زهکشی، لوله کشی طبق شرایط محیطی اهواز، مطالعات گیاه شناسی و از همه مهم تر تامین آب کافی و لازم) ابتدا انبوه کاری صورت شده و سپس برای نگهداشت و توسعه آن با رنج و مشقت آن هم در شرایط اقلیمی خاص هزینه های چند برابری را متحمل میشود
بدیهی است در محیطی که آبیاری مناسب صورت نگیرد اصلوب و نقشه برداری مناسب نداشته باشد
شرایط نگهداری به مراتب دشوارتری خواهد داشت به گونه ای که با صرف هزینه چند برابری هک آن محیط هرگز چهره مناسب را به خود نخواهد گرفت
به گونه ای که چمن در بستر نامناسب یا نمی روید یا همیشه کچل است
درخت یا خشک می شود یا همیشه بی روح و بی نشاط است
خاک در محلات برمی خیزد چون تبخیر بیش از حد و تندبادهای لحظه ای و عدم وجود رطوبت کافی در خاک ( به علت عدم تامین آب کافی ) منظور آب خام است باعث فرسایش لایه بالایی خاک می گردد.
